Uchwała

zebrania sędziów Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

z dnia 21 września 2018 r.

Sędziowie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, mając na względzie złożone ślubowania sędziowskie, w trosce o zachowanie podstawowych wartości konstytucyjnych Rzeczpospolitej Polskiej, wyrażają sprzeciw wobec działań naruszających niezależność sądów i niezawisłość sędziów, równowagę władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej oraz fundamentalną zasadę niezależności władzy sądowniczej od władzy politycznej.

Wyrażamy słowa poparcia dla orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2018 r. zawierającego pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,

Nie zgadzamy się z wypowiedziami osób reprezentujących władzę wykonawczą i ustawodawczą oraz przedstawicieli Krajowej Rady Sądownictwa, którzy kwestionują podstawy prawne Sądu Najwyższego do zadania pytań prejudycjalnych zawartych w orzeczeniu z dnia 2 sierpnia 2018 r. skierowanych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zarzucającymi składowi orzekającemu naruszenie prawa, mającego mieć znamiona przestępstwa, sugerującymi konieczność pociągnięcia do odpowiedzialności prawnej tych sędziów.

Popieramy i przyłączamy się do uchwał innych sądów, apeli stowarzyszeń, korporacji prawniczych i organizacji pozarządowych odnoszących się do działań władzy ustawodawczej i wykonawczej godzących w konstytucyjną niezależność wymiaru sprawiedliwości. Za niedopuszczalne uważamy podejmowanie działań zmierzających do ograniczania prawa do wyrażania opinii w obronie niezależności sądów oraz niezawisłości sędziów, zwłaszcza podejmowanych w stosunku do sędziów Waldemara Żurka, Krystiana Markiewicza, Bartłomieja Przymusińskiego, Igora Tulei, Ewy Maciejewskiej, Moniki Frąckowiak i Olimpii Barańskiej- Małuszek.

Uznajemy, że dokonane zmiany w ustawach: Prawo o ustroju sądów powszechnych, o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz o Sądzie Najwyższym, stanowią wyraz oczywistego naruszenia przez władzę ustawodawczą jednej z podstawowych gwarancji konstytucyjnych ~ niezależności sądownictwa i w konsekwencji prowadzą do destabilizacji wymiaru