Wspólne stanowisko przedstawicieli Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”, Stowarzyszenia Sędziów „Themis”, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Sędziów Sądów Administracyjnych, Stowarzyszenia Sędziów Rodzinnych w Polsce i Forum Współpracy Sędziów w sprawie wniosku organu działającego jako Krajowa Rada Sądownictwa do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP przepisów ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa
Przedstawiciele stowarzyszeń sędziowskich obecni na Konferencji w dniu 6 grudnia 2018 r. w Gorzowie Wlkp. wyrażają dezaprobatę a równocześnie niepokój co do przyszłości państwa prawa i zasady trójpodziału władzy, w związku ze złożeniem przez organ działający jako Krajowa Rada Sądownictwa wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP szeregu przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (sygn. K 12/18). Z wielu publicznych wypowiedzi sędziów-członków składającego wniosek podmiotu wynika, że wniosek został złożony dla pozoru – zdaniem tych członków zostali oni wybrani do KRS w zgodzie z Konstytucją, a Trybunał ma to jedynie potwierdzić. Prawdziwym zatem zamiarem wnioskodawcy jest uzyskanie wyroku przeciwnego do wnioskowanego, a więc stwierdzającego, że kwestionowane przepisy są zgodne z Konstytucją RP.
O rzeczywistych intencjach organu działającego jako KRS, świadczy też fakt, iż mimo złożenia wniosku oraz licznych apeli stowarzyszeń i organów samorządowych sędziów, organ ten nadal prowadzi postępowania w przedmiocie opiniowania kandydatów na sędziów. Gdyby organowi temu naprawdę chodziło o stwierdzenie niekonstytucyjności wskazanych we wniosku przepisów, to takie działanie należałoby uznać za skrajnie nieodpowiedzialne, szkodliwe i nieracjonalne, jako prowadzące w przyszłości wprost do możliwości podważania ważności dokonanych w wyniku tych postępowań nominacji sędziowskich, a co za tym idzie ważności orzeczeń wydawanych przez sędziów powołanych w wyniku nieważnych postępowań.
Powyższe jednoznacznie wskazuje, że faktycznym celem podmiotu składającego wniosek jest uzyskanie wyroku stwierdzającego zgodność z Konstytucją kwestionowanych przepisów, co stanowi o pozorności wniosku i jednocześnie narusza obowiązek uczciwego i lojalnego działania podmiotu występującego do Trybunału. Należy zauważyć, że Trybunał jest związany granicami wniosku. Podmiot domagający się „na niby” stwierdzenia niezgodności kwestionowanych przepisów z Konstytucją może tak określić te granice i powołać takie argumenty aby uzyskać orzeczenie przeciwne do tego, którego formalnie się domaga. Złożenie takiego pozornego wniosku stanowi zatem ewidentne nadużycie prawa.
To nadużycie staje się jeszcze bardziej widoczne gdy się zauważy, że złożony wniosek stanowi próbę obejścia wynikającego z art. 186 ust. 1 i 2 Konstytucji RP obowiązku obrony przez KRS niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Nikt bowiem nie zaprzeczy, że wybór sędziów – członków KRS przez posłów a nie przez sędziów, a o to przede wszystkim chodzi w złożonym wniosku, stanowi o ogromnym osłabieniu władzy sądowniczej względem władzy ustawodawczej. Tak więc poprzez złożenie pozornego wniosku organ działający jako KRS dąży do uzyskania, z naruszeniem art. 186 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, orzeczenia istotnie osłabiającego pozycję sądów i sędziów.
Wyjaśnienia wymaga wyznaczenie do rozpoznania tego pozornego wniosku składu orzekającego bez zachowania wymaganej przez art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym kolejności alfabetycznej oraz powołanie do składu 3 sędziów, którzy w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 czerwca 2017 r. w sprawie K 5/17 wyrazili już pogląd, iż wybór sędziów-członków KRS nie przez sędziów, jest zgodny z Konstytucją. Rodzi to bowiem wątpliwości, czy Trybunał nie rozpozna tego pozornego wniosku merytorycznie, udając, że nie dostrzega sprzeczności między treścią wniosku a faktycznymi intencjami wnioskodawcy, który złożył ten wniosek w złej wierze, nadużywając prawa z art. 186 ust. 2 Konstytucji RP w celu ewidentnego osłabienia władzy sądowniczej.
